Een bom(metje) onder de PVF ?

Er is al veel gezegd en geschreven over de Persoons Volgende Financiering. Met het principe dat elke persoon met een handicap een budget krijgt dat aan zijn persoon gebonden is en hem overal volgt waar hij ook zijn zorg of ondersteuning wil krijgen, ga ik volledig akkoord. Vele mensen zijn er trouwens mee akkoord. Maar over de uitwerking ervan zijn vaak al heel terechte en indringende vragen gesteld.

En nu heeft een arbeidsrechter in Ieper een uitspraak gedaan die toch wel speciaal is. De rechtbank geeft 27 eisers gelijk dat hun budget ten onrechte is verminderd in de correctiefases bij de invoering van de PVF. Die was blijkbaar nodig omdat mensen met dezelfde ondersteuningsnood niet hetzelfde budget kregen. En dat had dan weer te maken met de subsidiëring van de zorgvoorzieningen in het verleden. We weten dat niet alle voorzieningen evenveel personeel per bewoner kregen. Er zijn heel lang eisen geweest om die lat gelijk te leggen, maar dat is nooit gebeurd. Een aantal minderjarigenvoorzieningen zitten trouwens nog altijd met die historische achterstand. Misschien had men die lat toch beter gelijk gelegd voor 2017, dan was er nu wellicht geen probleem geweest.

Maar nu moest men herverdelen. En een heleboel gebruikers kregen/krijgen dus minder budget, dat ging/gaat vaak over grote percentages, soms zelfs tot 30 procent minder budget. En dan beweerde het VAPH (Vlaams Agentschap Personen met een Handicap) dat toch dezelfde ondersteuning ging gegarandeerd worden. Tja… elk normaal denkend mens weet toch dat je met minder geld niet evenveel kan doen. En dat worden gebruikers en voorzieningen nu ook gewaar. In de voorziening waar de eisers van de rechtszaak gebruik van maken, zou het een vermindering van 25 personeelsleden inhouden. Tja… denkt het VAPH dan dat die mensen daar hun tijd maar wat lopen te verlummelen…?

Maar nu heeft die arbeidsrechter geoordeeld dat deze manier van werken ingaat tegen de grondwet. Ik ga jullie de details besparen. Maar in de grondwet staat zoiets als een ‘stand-still’-principe. Daaruit besluit de rechter dan zoiets als dat nieuwe regelingen of wetten zeker geen vermindering van het beschermingsniveau van personen mag inhouden. En de rechtbank vindt dat bij een vermindering van het budget hetzelfde beschermingsniveau niet meer gegarandeerd is. Dus… die correctiefase mag/moet de schop op.

Uiteraard gaat het VAPH hier tegen in beroep. Ze durven niet anders. Maar toch ben ik benieuwd wat hier verder gaat uit volgen. Benieuwd waar de scherven van deze bom gaan terechtkomen.

Johan Van Holderbeke

Voorzitter Gent-Eeklo, STAN Trefpunt VerSTANdelijke Handicap vzw