Stel jullie even voor!


Julie: Ik ben Julie Eeckhout, 23 jaar oud. Ik heb al een diploma als opvoedster A2 en omdat ik graag verder wou studeren, volg ik nu de opleiding online & offline grafisch design aan Howest. Ik heb nog twee zussen en ik ben de middelste van de drie.


Justine: Ik ben Justine Duchateau, ook 23 jaar. Ik werk voltijds als kleuterleerkracht in het buitengewoon onderwijs bij GO! MPI Sterrebos in Roeselare. Ik heb een diploma educatieve bachelor in het kleuteronderwijs en ben nu bezig met de laatste loodjes van mijn banaba (bachelor na bachelor – red.) buitengewoon onderwijs.

Waar zijn jullie actief als vrijwilliger?


Julie: Al meer dan tien jaar bij STAN Brugge, en daarnaast ook al acht jaar bij Kazou Brugge.


Justine: Ik ben vrijwilliger bij STAN Brugge en ik geef samen met Julie dansles aan mensen met een verstandelijke handicap. Onze dansgroep heet het Swingpaleis.

Hoe zijn jullie bij STAN Brugge terechtgekomen?


Julie: Gewoon via mond-tot-mondreclame. Ik ben erbij sinds 2013.

Justine: Door Julie eigenlijk! We kwamen goed overeen en ik had al wat ervaring met mensen met een beperking. Ik heb zelf veel danslessen gevolgd, dus de keuze was snel gemaakt: ik dans graag en ben graag bezig met mensen met een verstandelijke beperking.

Wat doen jullie zoal bij STAN Brugge?


Julie: Ik ben sinds vorig jaar ook bestuurslid bij STAN Brugge. Ik ben eigenlijk aanwezig op alle activiteiten die georganiseerd worden: de feesten, daguitstappen, enzovoort. Tijdens de feesten help ik met alles klaarzetten, de kassa bemannen, en tijdens het Zomerfeest treden we ook op met het Swingpaleis. Sinds 2016 ben ik dansjuf bij het Swingpaleis we dansen één keer per maand op zaterdagochtend.


Justine: Ik geef ook dansles bij het Swingpaleis en help elk jaar op Rock voor Specials. STAN heeft daar een eigen stand waar we leuke kapsels maken, nageltjes lakken en zorgen voor een fantastische festivalsfeer voor onze gasten.

Met de dansers van het Swingpaleis

Wat is jullie mooiste herinnering aan STAN?


Justine: Het is zalig om te zien hoe onze dansers hun eigen danspassen hebben, en hoe ze hun passie voor muziek met ons delen. Ik moet altijd lachen als ze met mij meedoen met gekke danspasjes. Dat zijn de momenten die blijven hangen.

Julie: Elk optreden waar we aan meewerkten of dat we gingen bekijken was telkens opnieuw een warm moment. Je voelt gewoon de vreugde en dankbaarheid bij de gasten én het publiek. Dat is echt onbetaalbaar.


Waarom doen jullie vrijwilligerswerk? En zouden jullie vrijwiligerswerk aanraden?

Justine: Omdat ik er veel voldoening uit haal. De gasten komen altijd met een glimlach toe, en vertrekken met een nog grotere glimlach. Het gaat niet alleen om het dansen, maar om de hele sfeer: het lachen, de vriendschap, de warmte. Als je sociaal en een bezig bijtje bent, zou ik het zeker aanraden, maar je moet het niet doen voor het prijskaartje. Het belangrijkste is dat de gasten tevreden zijn en dat is onbetaalbaar.

Julie: Voor mij is het ook omwille van het plezier, de mensen rond mij, en de levenslessen die je erbij krijgt. Je leert zoveel bij door tussen de mensen te zijn, en je leert ook veel nieuwe mensen kennen die uiteindelijk een belangrijke plek in je leven innemen. Ik zou vrijwilligerswerk echt aan iedereen aanraden. Je krijgt er appreciatie en erkenning voor terug, en dat doet deugd.

Wat hebben jullie geleerd van mensen met een verstandelijke handicap?


Julie: Dat je je minder zorgen moet maken en de wereld op een andere manier gaat bekijken. En dat iedereen iets kan bereiken met de juiste begeleiding en steun. Zelf heb ik een zus met een beperking, en ik zou haar voor geen geld willen missen. Het is nooit stil bij ons thuis!


Justine: Dat iedereen uniek is en dat het niet uitmaakt hoe je bent. We accepteren elkaar zoals we zijn en helpen elkaar waar nodig.

Welk vooroordeel over verstandelijk handicap moet echt de wereld uit?


Justine: Dat mensen met een verstandelijke beperking geen gevoelens zouden hebben. Dat klopt totaal niet. Iedereen is gelijk op de wereld, en iedereen heeft zijn eigen noden. De ene heeft het moeilijk met dit, de andere met dat. Je kijkt elkaar niet scheef aan, je helpt elkaar gewoon.


Julie: Dat ze ‘niets kunnen’ of ‘raar’ zijn. Soms kunnen mensen met een beperking zelfs meer dan iemand zonder beperking. En dat mensen denken dat het altijd makkelijk is om met hen om te gaan, zoals op tv. Dat is niet altijd zo. Het is soms uitdagend, maar dat maakt het net waardevol.

Selfie tijdens Rock voor Specials

Wat zouden jullie nog graag doen of organiseren? En mocht je een beperkt budget hebben wat zou je dan willen realiseren?

Julie: Ik droom van een ontmoetingscentrum waar iedereen welkom is, met kamers waar mensen kunnen blijven overnachten en de zorg even wordt overgenomen. Ouders kunnen dan even op adem komen terwijl er een groot vrijetijdsaanbod is voor de gasten én hun familie. Mét voldoende personeel om alles in goede banen te leiden.


Justine: Ik zou graag iets als ‘The Voice van STAN’ organiseren, of ‘STAN’s Got Talent’. Een podium waar onze gasten kunnen tonen wat ze kunnen.

Stel dat jullie in het beleid zaten: wat zou je meteen invoeren?


Justine: Zorgen dat alles toegankelijk wordt voor iedereen. Dat er voldoende budget is voor mensen die kansarm zijn, zeker als ze ook nog extra noden hebben. En op school lessen over hoe je omgaat met mensen met een verstandelijke of ander type van beperking. Kinderen met een moeilijke thuissituatie kansen geven. Het internaat is niet altijd de goede oplossing.

Julie: De besparingen op de zorg en budgetten moeten stoppen. Geen geld betekent geen goede zorg, geen plek, geen ondersteuning. Dat is een heel dringende nood voor families én voorzieningen.

Wat willen jullie tot slot nog meegeven aan onze leden? En wat hoop je voor onze toekomst?

Julie: Dat STAN altijd mag blijven bestaan! We zijn niet alleen een organisatie voor mensen met een beperking, maar ook voor hun netwerk. Ouders, broers, zussen, vrienden – iedereen kan hier anderen ontmoeten in dezelfde situatie. We zijn eigenlijk een grote praatclub!

Justine: Ik hoop dat we blijven groeien tot een nog hechtere groep, vol fun en passie. Iedereen moet trots kunnen zijn op wie hij of zij is, en zijn eigen passie kunnen volgen.

Nica Broucke

Dansatelier het Swingpaleis komt 1 x per maand samen in Hoeve Hangerijn, jongeren vanaf 12 jaar zijn welkom. Info: brugge@trefpuntstan.be

Dit interview verscheen in het lentenummer van STAN magazine, het gratis ledenblad van STAN Trefpunt Verstandelijke Handicap. Ook lid worden van onze vereniging? Klik dan hiervoor meer info.